Sonbahar:
Her şeyin sonrası… Korkularımızı sarmaşık gibi saran umut.
Caminin avlusunda öğle namazını beklemek için toplaşan ihtiyarların sayısında bir artış var yine. Kırk yıldır aynı ağacın altından dünyayı seyreden biri olarak, evet, avluda bekleyen ihtiyarları daha çok görmeye başlarım sonbaharda. Belki bana öyle geliyordur. Onları ancak sonbaharda görmeye başlıyorumdur.
Bir hafiflik gelir bana, onlara bakarken. Teselli olurum. Henüz bilmediğim bir teslimiyet içinde olduklarını görürüm sonbaharı seyreden bu ihtiyarların. Ağaçların yere doğru sarkan dalları gibi, onlar da toprağı beklemektedirler.
Dünyadan gitmenin bir veda değil, bir kavuşma olduğunu sezerim.
http://www.zaman.com.tr/yazar.do?yazino=1185251&title=yeni-baharlarin-tohumu
…………………
Leyla İpekçi’nin kaleminden güzel bir sonbahar yazısı.
Bir yanıt yazın