Tıpkı çocukken kurduğum hayallerim gibi
İçimdesin bu sabah mavilim
Çok özledim seni .
Gözlerin çalışma masamın her yerinde
Ellerin klavyemin üzerinde sanki.
Koynuma sokuluşun,
Kollarını boynuma dolayışın,
Öpüşün,
Bakıştığımız anlarda içimde bir yerlerde olan
Kimsenin keşfedip de giremediği
sıcacık yerlere süzülüşün…
Çok özledim seni üzüm gözlüm,
Çok özledim seni boncuk bakışlım.
Gözlerimi yumup kokunu duymaya çalışmak avuntum,
Resimlerine bakıp “sabır” çekmek ilacım,
Özlediğim anlarda neler yaptığını öğrenmek teselli bana buralarda.
Ne olur
Bu gece eve geldiğimde uyumamış ol.
Ne olur kızma bana o çakmak bakışlarınla.
Nerdeydin dün akşam anne,
neden geç kaldın deme lisan-ı halinle.
Sen benim pamuk tenlim,
elma yanaklım,
gül kokulum,
Sen benim yaşama sevincim, sebebim, umudum.
evladım, Yaradan dan emanetim,
Sen benim her şeyim….
Affet beni bebeğim,
Senden ayrı kaldığım şu son saatler ve bundan sonrakiler için
Annen RANA….
(17/11/2005)
Bir yanıt yazın