En evvel aşk idi; hâlâ ki aşktır…

Kâinatta neye baksanız bir dönüşün cezbesi içinde hep bir merkeze doğru yol almaktadır. Hep aynı noktaya tekrar tekrar yönelme ve hep aynı yere tekrar tekrar ulaşma talebi. İnsanoğlunun,hevalarının ve heveslerinin(masiva ve dünya ilgilerinin) çevresinde dönüp durması da,kendini bu hevadan başka bir makama yönlendirmesi de hep o cezbenin dönüşü;hep o aşkın meşkidir. Âşığa gelince;sevgilinin çevresinde dönmekten gayri elinden ne gelir ki onun? Sevgilinin bulunduğu yerde dönüp durmaktan başka ne yapabilir? Düşüncesi onun merkez olduğu hayalllerde,ayakları onun bulunduğu mahallelerde,rüyaları onun renginde,senaryoları onun yönetmenliğinde… Karar ta ezel gününde verilmiş bir kere…

En evvel aşk idi;hâlâ ki aşktır…
Aşk ki yaratılıştır;geriye ne kalır!?..

İskender Pala