RANA ÇOLAK

http://youtu.be/rMkn4J_l9uU

Stanford Üniversitesi’nden Prof. Walter Mischel’in yaptığı araştırmayı okuduktan sonra insanın “sanki orucu anlatmaya çalışmış” diyesi geliyor.

Bir grup çocuğu tek tek bir odaya alıp, masalarının üstüne bir lokum koyan Prof. Mischel, “Ben şimdi dışarı çıkıyorum. Bu lokumu yemek istersen, yiyebilirsin. Ama ben dönünceye kadar bu lokumu yemezsen, sana bir lokum daha vereceğim” dedikten sonra, araştırmasının sonunda görüyor ki, çocukların yaklaşık yüzde 70’i bekleyememiş ve lokumu yemişler.

Prof. Walter Mischel yıllar sonra, her biri yetişkin birey haline gelen bu çocukları bulup tek tek hayatlarını inceliyor ve çok ilginç bir şey keşfediyor. O gün önlerine konulan lokumu yemeyen çocukların, sonraki eğitim yaşamlarında başarılı birer öğrenci olmakla kalmadıklarını, lokumu yiyenlere göre çok daha iyi okullara gittiklerini, mesleki yaşamlarında çok daha iyi yerlere geldiklerini ve diğer arkadaşlarına göre çok daha zengin olduklarını da görüyor.

İnsanın önünde duran bir lokumu sabredip yememesi ile, kazanmaya çalıştığı bu otokontrol gücü sayesinde sonrasında elde ettiği başarıların bir tesadüf olmadığı gerçeğinin ortaya çıkması karşısında, acaba orucun da insanlar üzerinde böyle bir etkisi olabilir mi diye akla bir soru gelmesi, çok da aykırı bir yorum olur mu dersiniz?

Prof.Osman Özsoy